بررسی وضعیت شناختی، یادگیری و حافظه واژگانی در ناشنوایان بزرگسال استفاده کننده از زبان اشاره

یادگیری و حافظه، دو کارکرد شناختی سطح بالا در انسان هستند که کم شنوایی بر آنها تاثیرگذار است. در بررسی حاضر، دو آزمون معاینه مختصر وضعیت شناختی و آزمون یادگیری شنوایی کلامی ری، برای بررسی وضعیت شناختی و یادگیری و حافظه واژگانی در بزرگسالان ناشنوای استفاده کننده از زبان اشاره، اجرا شد.
مطالعه مقطعی مقایسه ای حاضر روی 30 ناشنوای مادرزاد بزرگسال استفاده کننده از زبان اشاره فارسی و 46 بزرگسال هنجار در محدوده سنی 19 تا 27 سال در دسترس از دو جنس، با حداقل سطح سواد در حد دیپلم، انجام شد. بعد از انجام آزمون معاینه مختصر وضعیت شناختی، آزمون یادگیری شنوایی کلامی ری برای بررسی یادگیری و حافظه واژگانی، با ارائه دیداری از طریق رایانه اجرا شد.
میانگین امتیاز آزمون معاینه مختصر شناختی و میانگین امتیازهای مراحل مختلف آزمون ری، در افراد ناشنوای مادرزاد نسبت به گروه هنجار، پایین تر بود و اختلاف مشاهده شده به جز دو بخش از مراحل آزمون ری، در کلیه موارد معنی دار بود(p=0/018). بین امتیاز دو آزمون تنها در افراد هنجار، ارتباط معنی داری مشاهده شد(p=0/043). جنسیت بر نتایج آزمون ها تاثیری نداشت.
وضعیت شناختی، یادگیری و حافظه واژگانی در افراد ناشنوای مادرزاد نسبت به افراد هنجار، ضعیف تر است. به نظر می رسد استفاده از زبان اشاره به عنوان شیوه اصلی برقراری ارتباط در افراد ناشنوا، ضعف در یادگیری و حافظه واژگانی را باعث می شود.