هیرسوتیسم ایدیوپاتیک یا سندروم تخمدان پلی کیستیک

تخمدان پلی کیستیک یکی از اختلالات شایع در سنین باروری است که از مهمترین علایم آن هیرسوتیسم، آکنه و اختلالات قاعدگی است. بیماران مبتلا به هیرسوتیسم ایدیوپاتیک نیز با پرمویی شدید، یافته های آزمایشگاهی و سونوگرافی مشابه تخمدان پلی کیسیتک ((Polycystic Ovary را نشان می دهند. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین هیرسوتیسم ایدیوپاتیک و سندرم تخمدان پلی کیستیک می باشد. برای این منظور با استفاده از سونوگرافی در تعداد 173 زن که دارای علایمی چون پرمویی شدید و در برخی موارد قاعدگی نامنظم، تخمدان پلی کیستیک تشخیص داده شد. بیماران به سه گروه تقسیم شدند: گروه یک بیماران، دچار پرمویی و قاعدگی منظم بودند (تعداد پریودهای آنها بیش از 8 بار در سال بود، تعداد 96 نفر)، گروه دو بیماران، دچار پرمویی و اولیگومنوره بودند (تعداد پریودهای آنها کمتر از 8 بار در سال بود، تعداد 44 نفر) و گروه سه شامل آنهایی که دچارپرمویی بوده و آمنوره نیز داشتند (با تعداد پریود کمتر از 2 بار در سال، تعداد 33 نفر). این سه گروه با افرادی که دارای تخمدانهای طبیعی بوده و سیکل های منظم با طول مدت 34-26 روز و فاقد پرمویی (تعداد 29 نفر) مقایسه شدند. همچنین مقایسه ای بین این سه گروه با تعدادی از زنان مبتلا به PCO و دارای سیکلهای مرتب و فاقد هیچ نشانه ای از پرمویی (تعداد 90 نفر)، به عمل آمد.
86% از افراد گروه اول، 97% از افراد گروه دوم و 94% از افراد گروه سوم مبتلا به PCO بودند. این نتایج حاکی از آن است که احتمالا کاربرد فعلی عبارت «هیرسوتیسم ایدیوپاتیک» (Idiopathic Hirsutism) صحیح نیست. حساسیت تستهای بیوشیمیایی جهت تشخیص PCO در زنان مبتلا به آمنوره، اولیگومنوره و هیرسوتیسم ایدیوپاتیک به ترتیب 100%، 91% و 76% بود و این در حالتی است که حداقل یکی از تستهای بیوشیمایی زیر غیرطبیعی گزارش شده باشد: هورمون LH (Luteinizing Hormone) بیش از 9 mIU/ml، گلوبولین متصل شونده به هورمون های جنسی (Sex Hormone Binding Globulin) کمتر از 32 nmol/L، تستوسترون (Testosterone) بیشتر از 2.2 nmol/L یا اندکس آندورژن آزاد بیش از 5/4 بوده است.