گفتگوی علمی، نگرشی به علم و فناوری های آینده

علم و معنا اساس نگرش عمیق و شناخت بنیادی به پدیده مورد مطالعه است. علم و معنا هم دریچه هستند. علم، معنا را می شکافد و معنا | ، علم را شکوفا می نماید. در قلمرو معنویت، علم افزایش و ساختار می یابد. برای شناخت و درک کامل تر ویژگی اشیاء انسان نیاز به سه گونه سواد و آگاهی دارد: سواد معمولی، سواد علمی، سواد عقلی و معنوی با سواد علمی، بیشتر قوه های مربی پدیده ها شناخته می شوند اما به وسیله سواد عقلی و معنوی، نیرو های نامریی پدیده ها کشف می شود. این موضوع قابل توجه است که طبیعت بر محور قانون انتروبی اداره می شود و برای شناخت این قوانین می باید دارای سواد عقلی و معنوی بود. در قلمرو علم، بیشتر با حواس و ذهن پدیده ها شناسایی می شوند، اما در قلمرو عقل و معنا، نیرو ها و قوه های مستقل و ویژه وجود دارند که جزو حواس محسوب نمی شوند. با داشتن چنین نیرو هایی می توان باطن اشیا را مو شکافی نمود. راه دستیابی به سواد عقلی و معنوی از مسیر پرهیزگاری، پاکی و آیینه شدن نفس می باشد. نفس شفاف، نوری دارد که می تواند به درون اشیا بنگرد و آنها را کشف کند. هر چه این نفس شفاف تر باشد، انعکاس نور قوی تر می باشد و اشیا و ویژگی های آن بهتر شناخته می شوند. این موضوع، ریشه علوم شناختی است. حال باید ببینیم این جنبه ها را چطور می توان وارد قلمرو علوم تجربی نمود. برای مثال می توان انتظار داشت کسی که با زاویه علوم شناختی در قلمرو علوم دارویی فعالیت می کند، نخست به سراغ اندیشه بیوممتیک) علم الگو گرفتن از طبیعت (برود. یعنی، اول ریشه و اساس دارو را در طبیعت تشخیص دهد سپس از آن الگو برداری و بعد از آن سنتز (تهیه نماید و در پایان فناوری طبیعی را پدید آورد.جماد، گیاه، حیوان، دعا در طبیعت و ملکوت آن موجود است که می توان آن ها را به دارو و ملکول تبدیل کرد. امروز، علم با عقل و معنی در حال ترکیب است، می توان آن ها را با | هم وارد قلمرو علوم تجربی نمود و از آن ها فناوری های طبیعی و ملکولی و پیشرفته تهیه نمود