بررسی عملکرد موتورهای درونسوز با تکیه بر مطالعه روش های ترکیبی استفاده از هیدروژن با گاز طبیعی و تاثیر آن بر کارکرد موتور

در این مقاله پژوهش هایی که تاکنون درباره ترکیب هیدروژن و گاز طبیعی انجام شده است به طور جامع بازبینی می شود. یک روش موثر برای جبران نواقص سوختی و کند سوختن گاز طبیعی، مخلوط کردن آن با سوخت های دیگر است؛ سوخت هایی که دارای حد اشتعال پذیری بالایی باشند. به نظر می رسد که هیدروژن به دلیل اشتعال پذیری بالا و سرعت زیاد سوختن، بهترین گزینه گازی است. ترکیب گاز طبیعی با هیدروژن، نسبت هوای اضافی مخلوط سوخت را افزایش می دهد و سبب کاهش فشار موثر متوسط ترمزی می شود. همچنین با توجه به قابلیت اشتعال پذیری زیاد هیدروژن، افزودن آن به گاز طبیعی می تواند سرعت سوختن مخلوط را افزایش دهد. به طور کلی، افزودن هیدروژن به گاز طبیعی سبب کاهش آلاینده های منوکسید کربن و هیدروکربن های نسوخته می شود، از طرفی میزان اکسید های نیتروژن را نیز افزایش می دهد. از جمله دلائل افزایش اکسیدهای نیتروژن می تواند ناکارآمدی کاتالیزور باشد که اگر یک مبدل کاتالیستی سه راهه در شرایط کاری خوب؛ یعنی در دمای کاملا گرم 400 درجه سانتی گراد یا بیشتر، کار کند، می تواند 98 تا 99 درصد از مونوکسید کربن، 95 درصد از اکسیدهای نیتروژن و بیش از 95 درصد از هیدروکربن ها را ازآلاینده های گاز خروجی برطرف کند.