شبیه سازی روند توسعه زمانی ابعاد حفره آبشستگی اطراف آبشکن بالدار با استفاده ازبرنامه ریزی بیان ژنی

آبشکنها سازه هایی هستند که معمولا در حفاظت دیواره خارجی قوسها و طرحهای اصلاح مسیر رودخانه، بطور گسترده مورد استفاده قرار میگیرند. تغییرات زمانی ابعاد حفره آبشستگی آبشکن و تعیین عمق تعادل آبشستگی در طراحی و کاربرد این سازه اهمیت زیادی دارد. جهت پیشبینی توسعه زمانی عمق حفره آبشستگی روابط تجربی متعددی ارائه شده است. در دهه اخیر روش های هوش مصنوعی بهخاطر قابلیت شبیه سازی فرایندهای پیچیده، در زمینه های مختلف مهندسی آب کاربرد زیادی پیدا کردهاند. برنامهریزی بیان ژنی که جزء الگوریتمهای تکاملی محسوب میشود، قادر به بهینهسازی ساختار مدل و مولفه های آن میباشد. در این تحقیق توسعه زمانی ابعاد حفره آبشستگی در آبشکنها با استفاده از برنامهریزی بیان ژنی شبیه سازی شده و نتایج آن با داده های آزمایشگاهی مقایسه شده است. با در نظر گرفتن پارامترهای موثر در توسعه زمانی آبشستگی اطراف آبشکن با استفاده از تحلیل ابعادی، پارامترهای بی بعد به عنوان متغیر مستقل و پارامترهای به عنوان تابع در نظر گرفته شد. مقایسه نتایج ژنی نشان داد که برنامهریزی بیان ژن، به خوبی روند توسعه زمانی عمق و ابعاد حفره آبشستگی را مدلسازی نموده است.