بررسی اثر مدل ماده، معادله حالت و چگالی شبکه در نتایج حاصل از شبیه-سازی برخورد پرنده

تصادم بین پرنده و هواپیما که به عنوان «برخورد پرنده» شناخته می شود، پدیده-ای معمول و در عین حال خطرناک است. امروزه برای کاهش استفاده از آزمون های تجربی که زمان بر و گران هستند، معمولا مقاومت یک جز از بدنه هواپیما در برابر برخورد با پرنده را توسط روش های عددی تایید می کنند. کاراترین روش عددی در مساله برخورد پرنده، نرم افزار المان محدود است. اما پدیده برخورد پرنده دارای پارامترهای زیادی می باشد که تغییر هر کدام از آن ها می تواند در نتیجه شبیه سازی عددی تغییر ایجاد کند. در این پژوهش، اثر تغییر در تعدادی از پارامترهای مربوط به پرنده یعنی اندازه شبکه، مدل ماده و معادله حالت بررسی می شود و پارامترهایی که استفاده از آن ها نتیجه شبیه سازی را به نتیجه تجربی نزدیک تر می کند معرفی می-شود. نتایج تحقیق استفاده از المان های کمتر، مدل ماده نول و معادله حالت گرونیسن را به عنوان پارامترهای بهینه مشخص می کند.