تاثیر خستگی وی~
~
ژه فوتبال بر کنترل قامت پویای بازیکنان فوتبال دارای نا پایداری عملکردی مچ پا

هدف از این تحقیق، بررسی اثر خستگی ویژه فوتبال برکنترل قامت پویای فوتبالیست های دارای ناپایداری عملکردی مچ پا می باشد. آزمودنی های این تحقیق، 38 نفر از بازیکنان فوتبال باشگاهی شهر کرمان در رده سنی امید و بزرگسال بودندکه بر اساس نتایج پرسشنامه ویژه ناپایداری مچ پا (CAIT) و تایید پزشک متخصص به دو گروه دارای بی ثباتی عملکردی مچ پا (18 نفر) و گروه سالم (20 نفر) تقسیم شدند. برای مداخله خستگی ویژه فوتبال از تست بانگسبو و برای کمی سازی قابلیت کنترل قامت از سه جهت تستSEBT استفاده شد. خستگی آزمودنی ها در هر 15 دقیقه با استفاده از مقیاس بورگ (RPE) مشخص شد. نتایج تحلیل واریانس نشان داد که کنترل قامت پویای بازیکنان دارای ناپایداری مچ پا در انتهای نیمه اول (9 درصد) و در پایان بازی (14 درصد) کاهش می یابد. از طرفی کنترل قامت بازیکنان سالم در پایان بازی (11 درصد) کاهش یافت. با این که میزان کاهش و نقص درکنترل قامت در هر دو گروه در پایان بازی به لحاظ آماری تفاوت معنی داری نداشت (05/ 0< P. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که بازیکنان دارای بی ثباتی عملکردی مچ پا در انتهایی نیمه اول و به ویژه در دقایق پایانی بازی به دلیل نقص در کنترل قامت بیشتر در معرض خطر اسپرین مچ پا قرار دارند.