روابط اجتماعی شهر و روستا و ناپایداری جمعیتی سکونتگاه های روستایی

روابط اجتماعی شهر و روستا، شامل الگوی مراجعات دوره ای و جریانات جمعیتی نقش عمده ای در ناپایداری جمعیتی سکونتگاه های روستایی دارد و از آنجا که مهاجرتهای روستایی عمدتا تحت تاثیر کاهش درآمد سرانه و فرصت های شغلی است، این مقاله سعی دارد ضمن تبیین عوامل مولد جریانات جمعیتی، اثر آن را بر ناپایداری سکونتگاه های روستایی در ابعاد اقتصادی - اجتماعی به ویژه به شکل تخلیه جمعیتی روستاها مشخص سازد. روش تحقیق اسنادی - میدانی است. حجم نمونه تحقیق با استفاده از روش نمونه گیری چند مرحله ای در سطح سکونتگاه شامل 40 روستا و در سطح خانوار شامل 274 خانوار بود. از آزمون های آماری مانند ضریب همبستگی، به روش پیرسون و رگرسیون چند متغیره، به منظور سنجش شاخص های مورد نظر و پاسخگویی به سوالات تحقیق استفاده شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که بین جریانات جمعیتی در محدوده مورد مطالعه با تخلیه جمعیتی از یک طرف و ناپایداری سکونتگاه های روستایی از طرف دیگر، رابطه مستقیمی وجود دارد که ناشی از روابط اجتماعی شهر و روستا است.