پیاده سازی مدل فازی و تحلیل سلسله مراتبی معکوس جهت تعیین آسیب پذیری مناطق مسکونی در برابر زلزله (نمونه موردی: محله سرتپوله شهر سنندج)

شهر سنندج در تقسیمات ساختاری ایران روی گسل عظیم زلزله خیز سنندج - سیرجان و روی پهنه باخطر نسبی متوسط قرار گرفته است.بر این اساس انجام مطالعاتی در زمینه سنجش آسیب پذیری بافت های شهری در برابر زلزله از ضروریات برنامه ریزی شهری در سنندج محسوب می شود.در پژوهش حاضر،محله سرتپوله به عنوان یکی از محلات بافت قدیمی شهر سنندج مورد بررسی قرار گرفته است.هدف از این پژوهش شناسایی عوامل موثر در میزان آسیب پذیری بافت قدیم شهر سنندج و ارائه راهکارهای موثر در جهت ایمن سازی بافت در برابر زلزله می باشد.جهت سنجش میزان آسیب پذیری و مداخله پذیری محله سرتپوله از شاخص های کالبدی و اجتماعی– اقتصادی استفاده شده است.بر این اساس پایگاه اطلاعاتی لازم در محیط GIS ایجاد شده و در ادامه با استفاده از روش سلسله مراتبی معکوسIHWPوتلفیق لایه های ایجاد شده،میزان آسیب پذیری و مداخله پذیری محله سرتپوله تحلیل شده است.نتیجه تحلیل های انجام شده حاکی از این امر است که بخش هایی از بافت محله که دارای حداکثر آسیب پذیری می باشند به-طور متوسط از نظر کلیه عوامل دارای شرایط نامناسبی می باشند.در واقع تراکم جمعیتی بالا،بالا بودن بعد خانوار،پایین بودن مالکیت ساختمان،ضریب اشغال بالا،کوچک بودن قطعات،معابر با عرض کم و بن بست،عدم دسترسی به فضاهای باز و مناسب و عمر بالای ساختمان ها و مقاومت پایین سازه ها در برابر زلزله از ویژگی های این محدوده است.