ارتقای کیفیت های محیطی گامی در جهت توسعه پایدار اجتماعی نمونه مورد مطالعه:بافت تاریخی جلفای اصفهان

فضای شهری به عنوان یکی از بسترهای تحقق توسعه پایدار،تنها یک مفهوم کالبدی نیست،بلکه کالبدی از شهر را مجسم می کند که مکان برقراری فعالیت های شهری یا عرصه بروز تعاملات اجتماعی است؛بدین خاطر فضاهای شهری علاوه بر دارابودن کارایی عملکردی،باید در مولفه های اجتماعی نیز کارآمد باشند و تلاش شهرسازی باید در راستای شکل دهی عناصر ارتقابخش اجتماعی نیز باشد. سوالی که پیش می آید عبارتست از اینکه،فضای شهری باید واجد چه کیفیت ها و چه ویژگی هایی باشد تا بستر توسعه پایدار انسانی و اجتماعی را فراهم سازد؟در این راستا،کیفیت های طراحی شهری مرتبط و در جهت دستیابی به هدف نهایی پژوهش که همانا معرفی معیارهایی برای ارزیابی و ارتقا پایداری محلی با تاکید بر نمونه مورد مطالعه،محله جلفای اصفهان می باشد،استخراج گردید؛سپس زیرسنجه هایی برای هریک از کیفیت ها،تعریف شد و به کمک روش های پیمایش، مصاحبه،پرسش نامه و تحلیل نقشه های محدوده مورد مطالعه،بررسی و تحلیل گردید.در انتها پس از تعیین میزان کمی هر یک از کیفیت ها و اولویت بندی آن ها،به کمک تکنیک AHP،علاوه بر معرفی معیارهایی جهت سنجش پایداری محله،فرآیندی در پیش روی تصمیم سازان و مدیران شهری قرار گرفته است که به واسطه آن می توانند به اولویت بندی اقدامات خود جهت ارتقای کیفیت های محیطی منطبق بر فرایند توسعه پایدار بپردازند.