اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر عواطف بر کاهش تعارض زناشویی زوجین ناخرسند شهر همدان

این پژوهش با هدف شناسایی تاثیر اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر عواطف بر کاهش تعارض زناشویی زوجین ناخرسند شهر همدان اجرا شد. روش پژوهش به صورت آزمایشی بود. جامعه ی پژوهش را زوجین ناخرسندی تشکیل می دادند که به صورت خواسته یا ارجاعی به مراکز مشاوره ی شهر همدان مراجعه می کردند که توسط مقیاس خرسندی زناشویی(MHS) مورد ارزیابی قرار گرفتند و 8 زوج شرایط اولیه ی مطالعه را احراز کردند که از بین آن ها 60 زوج براساس نمره ی دریافتی در آزمون خرسندی زناشویی انتخاب و در بلوک ها و گروه های آزمایشی و کنترل جایابی شدند. ابتدا آزمون تعارض زناشویی(MCQ) اجرا و سپس گروه آزمایش در معرض برنامه ی توانمدسازی قرار گرفتند و در انتهای برنامه ی دوازده جلسه ای مجددا ارزشیابی به عمل آمد. جهت تحلیل داده ها از تحلیل واریانس عاملی استفاده شد که نتایج نشان داد آموزش باعث کاهش نمره ی تعارض زناشویی شده است و گروه آزمایش از برنامه توانمندسازی متاثر شده و تعارض زناشویی آنان به طور معنی دار کمتر از گروه کنترل بوده است. نقش بلوک ها هم معنی دار بود و براساس تاثیرپذیری از برنامه ی مداخله ای، بیشترین تاثیر را زوجین ناخرسند عمیق و سپس شدید و در انتها زوجین ناخرسند متوسط داشتند.