ارزیابی و مدیریت ریسک بهداشت، ایمنی و محیط زیست در سایت های آزمایشگاهی-تحقیقاتی

«خطر کردن» و به تعبیری دیگر «ریسک» فرایندی است که در هر عرصه نتیجه ای نامشخص و نامعلوم دارد. ریسک در پروژه، رویدادها یا وضعیت های ممکن الوقوع نامعلومی هستند که در صورت وقوع، به صورت پیامدهای منفی یا مثبت بر اهداف پروژه موثر می باشند. بنابراین شناسایی ریسک و تعیین میزان پیامدهای مثبت و منفی آن بر اهداف پروژه از اهمیت خاصی برخوردار است. امروزه فرایند های آموزشی و پژوهشی با پیچیدگی و عدم قطعیت بیشتری مواجه هستند بر همین اسا س مدیریت ریسک تخصصی را مشکل تر می نمایند.
این تحقیق با هدف تعیین سطح ریسک به تفکیک آزمایشگاه های تحقیقاتی و پژوهشی و هم چنین تعیین اولویت اقدامات اصلاحی در هر فضا و دانشکده با کمک روش ISO 14121 موضوعات بهداشت و ایمنی و EMEA موضو عات زیست محیطی را مورد مطالعه و تحلیل قرار داده است. مقایسه علت های متعدد در هر آزمایشگاه با کمک شاخص «هرچه بزرگ تر –مهم تر یا TLB و مقایسه بین هر آزمایشگاه با کمک شاخص ریسک کل» «Total risk estimation» مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.
نتایج آنالیز داده های تحقیق نشان می دهد که از کل ریسک های اصلی و ذاتی در سایت های آزمایشگاهی در محدوده 86-38 درصد ریسک ها کاهش یافته است. هم چنین مقایسه متوسط سطوح ریسک قبل و بعد از اقدامات کنترلی و حفاظتی به تفکیک جنبه های بهداشت، ایمنی و محیط زیست به طور معنی داری (Pvalue< 0.0001) با رویکرد مدیریت ریسک در کاهش و تخفیف ریسک های ذاتی موثر بوده است.