ارزشیابی کمی، مشوقی برای پرداختن دانشجویان به بازخورد اصلاحی استاد در مهارت نوشتاری

اغلب مشاهده می شود که زبان آموزان انگیزه ی کافی برای توجه به و به کار گیری نظرات و پیشنهادات استاد برای بهبود کیفیت نوشته های خود را ندارند. از طرف دیگراساتید اغلب همراه با تصحیح متون نگاشته شده توسط دانشجویان، اقدام به ارزشیابی کمی آنها نیز می نمایند علیرغم اینکه می دانند این نوع ارزشیابی باعث منحرف شدن هر چه بیشتر توجه دانشجویان از نظرات و پیشنهادات استاد می شود. با این وجود عدم ارزشیابی کمی امکان پذیر نمی باشد چرا که هم دانشجویان و هم موسسات آموزشی خواستار چنین ارزشیابی ای هستند. برای فائق آمدن به این مشکلات، تکنیک جدیدی به نام ارزشیابی پلکانی ابداع گردید تا ارزشیابی کمی دیگر نه تنها باعث بی توجهی به نظرات استاد نشود بلکه دانشجویان را به پرداختن به و اعمال آن ها در نوشته های خود مشتاق سازد. در ارزشیابی پلکانی دانشجویان می توانند با اعمال نظرات استاد اقدام به بهبود کیفیت نوشته های اولیه خود نموده و بر اساس کیفیت نسخه ی اصلاح شده، نمره ی دریافتی خود را ارتقا بخشند. این روند می تواند تا 2 مرتبه ادامه یابد. نمره نهایی دانشجو، میانگین نمراتی خواهد بود که وی در آخرین نسخه ی اصلاح شده ی هر یک از تکالیف خود در طول ترم تحصیلی کسب کرده است. مطالعه ی حاضر، تلاشی در راستای بررسی تاثیر این شیوه ی جدید بر روی سه شاخص روانی نوشتار، پیچیدگی ساختار و صحت ساختار بود. نتایج به دست آمده حاکی از پیشرفت دانشجویان گروه آزمایش در هر سه مقیاس بود در حالیکه گروه گواه تنها توانست در مقیاس روانی نوشتار پیشرفت کند.