تاثیر درمان موضعی زخم های پوستی با نانوذرات نقره، بر روی آنزیم های ALTو AST کبدی و مقدار هموگلوبین در موش سفید آزمایشگاهی

مدت هاست که نانوذرات نقره برای درمان زخم های حاد و مزمن استفاده می شود، اما بررسی سمیت این ماده کمتر مورد توجه واقع شده است. هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر مسمومیت احتمالی نانو ذرات نقره به کار رفته برای ترمیم زخم، با استفاده از تعیین سطح آنزیم های کبدی و هموگلوبین بود.
50 سر موش سوری نژاد بالب سی (Balb/c) در حدود 8 هفته (با وزن 3±2/24 گرم) به طور تصادفی در 2 گروه 25 تایی (گروه کنترل و تیمار) مورد بررسی قرار گرفتند. پس از ایجاد زخم یکسان در همه حیوانات، سطح زخم در گروه تیمار با 50 میکرولیتر محلول نانونقره (ppm 10) و در گروه کنترل، با همان مقدار آب مقطر تیمار شد. این آزمایش به مدت 21 روز ادامه یافت. در روزهای 2، 7، 14و 21، غلظت سرمی آنزیم های آلانین آمینو ترانسفراز (ALT) و آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST) و مقدار هموگلوبین، مورد اندازه گیری قرار گرفتند. در این مطالعه، آنالیز آماری توسط آزمون t مستقل انجام شد.
نتایج نشان داد که سطح ALT و AST و هموگلوبین، بین گروه کنترل و تیمار تفاوت معنی داری نداشت.
این مطالعه نشان داد که درمان زخم با نانوذرات نقره احتمالا اثرات سمی بر روی هموگلوبین و عملکرد کبد در موش سفید آزمایشگاهی با تعیین سطح سرمی آنزیم های ALT وAST ایجاد نمی کند.