اثربخشی مداخله ی التقاطی (رویکرد های بازسازی شناختی، مهارت های مقابله ای شناختی و ایفای نقش) بر اضطراب اجتماعی و ابراز وجود در دانشجویان دختر دانشگاه اصفهان

افراد دارای اضطراب اجتماعی در موقعیت های اجتماعی ابراز وجود لازم را ندارند. به همین منظور هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان التقاطی (با رویکردهای بازساخت دهی شناختی و مهارت های مقابله ای شناختی و ایفای نقش) بر ابراز وجود و اضطراب اجتماعی دانشجویان بود.
پژوهش حاضر از نوع آزمایشی (طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل) می باشد. نمونه ی هدف 32 نفر از دانشجویان بود که با استفاده از نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای از بین 278 نفر از دانشجویان دانشگاه اصفهان انتخاب شدند. ابتدا دو پرسشنامه اضطراب اجتماعی و ابراز وجود بین دانشجویان توزیع شد؛ سپس از بین آن ها دانشجویانی که دارای اضطراب اجتماعی و نمره ی پایین در مقیاس ابراز وجود بودند، به طور تصادفی انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل جایگزین شدند. درمان التقاطی در بهار 1390 طی ده جلسه بر روی گروه آزمایش اجرا شد. پرسشنامه ی اضطراب اجتماعی و ابراز وجود در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری یک ماهه تکمیل شدند. برای تحلیل داده ها از شیوه تحلیل کواریانس استفاده گردید.
نتایج تحلیل کواریانس بیانگر تفاوت معنادار اضطراب اجتماعی در بین گروه آزمایش و کنترل در دو مرحله ی پس آزمون و پیگیری و نیز تفاوت معنادار ابراز وجود بین گروه آزمایش و کنترل در دو مرحله پس آزمون و پیگیری بود.
با توجه به یافته های فوق می توان نتیجه گرفت که درمان التقاطی (با رویکردهای بازساخت دهی شناختی و مهارتهای مقابله ای شناختی و ایفای نقش) می تواند به عنوان یک روش مداخله ای مفید جهت کاهش اضطراب اجتماعی و افزایش ابراز وجود به کار برده شود.