تاثیر اختلاط مقادیر مختلف کاه و کلش گندم با خاک بر اجزای عملکرد دانه و تثبیت زیستی نیتروژن دو رقم لوبیا قرمز در گلخانه

بقایای گیاهی مواد مفیدی محسوب می شوند که می توانند تغییرات مهمی در ویژگی های زیستی، شیمیایی و فیزیکی خاک ایجاد کنند. به منظور بررسی میزان نسبی تثبیت زیستی نیتروژن در دو رقم لوبیا قرمز (L. Phaseolus vulgaris) با وجود کاه و کلش گندم (aestivum L. Triticum) و بدون آنها، آزمایشی در سال 1388 در گلخانه بخش زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز واقع در باجگاه اجرا گردید. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا و دو بار تکرار گردید. دو رقم لوبیای قرمز (لوبیا قرمز 81083 D و قرمز صیاد) و چهار سطح کاه و کلش گندم (صفر، 1530، 3060 و 4590 کیلوگرم کاه و کلش گندم در هکتار به ترتیب صفر، 25، 50 و 75 درصد کاه و کلش باقیمانده از کشت یک هکتار گندم) به صورت فاکتوریل در گلدان ها قرار گرفتند. در ابتدای آزمایش، آزمون خاک انجام شد و در انتهای آزمایش، نیتروژن خاک و گیاهان اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که رقم صیاد وزن دانه در بوته، وزن غلاف در بوته، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف و ارتفاع بوته بیشتری نسبت به لاین 81083 D داشت، در حالی که وزن صد دانه آن کمتر بود. اختلاط کاه و کلش گندم به میزان 25 تا 50 درصد با خاک و سپس کشت لوبیا، باعث افزایش تثبیت زیستی نیتروژن گردید و افزایش بیشتر کاه و کلش به 75 درصد منجر به کاهش تثبیت نیتروژن شد. بیشترین تثبیت زیستی نیتروژن در رقم 81083 D با 25 درصد کاه و کلش گندم به دست آمد که با رقم صیاد در 50 درصد کاه و کلش تفاوت معنی داری نداشت. بنابراین به نظر می رسد که برای بهبود تثبیت زیستی نیتروژن در ارقام مورد مطالعه لوبیا کاربرد حداقل 25 درصد کاه و کلش گندم می تواند مفید باشد.