تاثیر رژیم های مختلف آبیاری بر عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم گلرنگ

هدف از این مطالعه، تعیین رژیم آبیاری مناسب گلرنگ بر مبنای تبخیر تجمعی از تشت تبخیر کلاس A و تاثیر رژیم های آبیاری بر مراحل رشد رویشی و زایشی آن بود. آزمایش با چهار تیمار آبیاری (پس از 70، 85، 100 و 115 میلی متر تبخیر تجمعی از تشت تبخیر کلاس A) به عنوان فاکتور اصلی و دو واریته کوسه و 111 IL به عنوان فاکتور فرعی در چهار تکرار به صورت کرت های خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی اجرا شد. اثر تیمارهای آبیاری بر اجزاء عملکرد معنی دار نبود؛ ولی با تاخیر در آبیاری از 70 به 115 میلی متر تبخیر، 7/27 و 5/12 درصد کاهش به ترتیب در صفات تعداد دانه در طبق و تعداد طبق در بوته ایجاد شد. حداکثر عملکرد دانه در تیمار آبیاری 70 میلی متر تبخیر (2434 کیلوگرم در هکتار) و حداقل آن در تیمار آبیاری 115 میلی متر تبخیر (1692 کیلوگرم در هکتار) حاصل شد؛ که حدود 30 درصد کاهش نشان داد. اثر واریته بر عملکرد دانه در واحد سطح معنی دار بود. عملکرد دانه در واریته کوسه نسبت به واریته 111 IL، حدود 9 درصد در واحد سطح بیش تر بود. درصد روغن تحت تاثیر معنی دار رژیم های رطوبتی قرار نگرفت؛ اما عملکرد روغن در واحد سطح به طور معنی دار تحت تاثیر رژیم رطوبتی واقع شد؛ و با تاخیر آبیاری کاهش یافت. این کاهش عمدتا به دلیل کاهش عملکرد دانه در واحد سطح بود.