تاثیر القاء استنشاقی با هالوتان به روش تک تنفسی بر روی فاصله QT در اطفال

داروهای بیهوشی بدون عارضه نیستند و از عوارض آن ها ایجاد تغییرات در ریتم قلبی حین القاء بیهوشی است. از جمله این موارد تاثیر در فاصله QT می باشد. این مطالعه جهت بررسی میزان تاثیر القاء بیهوشی استنشاقی با هالوتان به روش تک تنفسی در جراحی های غیر قلبی اطفال بر روی فاصله QT، ریت قلبی و فشار خون است.
در50 بیمار بین 8-3 سال که تحت عمل جراحی غیر قلبی قرار می گیرند، القاء بیهوشی به روش تک تنفسی با هالوتان 5%، و اکسیژن و N2O (به نسبت7/0 N2O و 3/0 اکسیژن) با تنفس خودبخودی انجام می شود. فنتانیل1میکروگرم بر کیلوگرم وزن بدن و سپس آتراکوریوم با مقدار 15/0 میلی گرم بر کیلوگرم تجویز و لوله گذاری انجام می گردد. نگهداری بیهوشی با هالوتان 2/1% و اکسیژن و N2O به نسبت50% انجام می گردد. قبل از القاء، 1 دقیقه پس از القاء، 1 دقیقه پس از تجویز آتراکوریوم و 3 دقیقه پس از لوله گذاری، فشار خون سیستولیک و دیاستولیک توسط فشار سنج جیوه ای، و ضربان قلب و QT توسط الکتروکاردیوگرام که قابل ثبت می باشد، اندازه گیری و در برگه مشخصات بیمار ثبت می گردد. سپس این اطلاعات تحت آنالیز آماری قرار می گیرد.
هالوتان باعث طولانی شدن فاصله QTC(و نیز افزایش ناچیز ریت قلبی شد که با تجویز آتراکوریوم ریت قلبی کاهش شدید داشت. سپس بعد از گذشت3 دقیقه از لوله گذاری، ریت قلبی افزایش مجدد پیدا کرد که با نزدیک شدن به مرحله اول (کنترل) فاصله QTD کوتاه شده و از نظر آماری پس از لوله گذاری معنی دار بود. فشار خون سیستولیک و دیاستولیک کاهش یافته و از نظر آماری معنی دار است.
هالوتان یک داروی آریتمی زا بوده و باعث طولانی شدن فاصله QTC در اطفال (8-3) سال می شود، هم چنین موجب کوتاه شدن مداوم فاصله QTD، و کاهش مداوم فشار خون، و کاهش ریت قلبی شده که بعد از لوله گذاری افزایش می یابد.