ارزیابی پیکربندی های مختلف شبکه سیگنالینگ SIP با استفاده از اندازه گیری پارامترهای کیفیت برقراری تماس

گستردگی و تنوع سرویس های فراهم شده توسط شبکه های IP[2] باعث شده تا انواع مختلف شبکه های دسترسی به سمت استفاده از این پروتکل حرکت کنند که این خود می تواند به مجتمع سازی شبکه های دسترسی مختلف کمک نماید. پروتکل SIP[3] با توجه به امکاناتی چون متنی بودن، برقراری تماس انتها به انتها، استقلال از نوع داده انتقالی و مهمتر از همه پشتیبانی از انواع جابجایی[4]، انتخاب مناسبی برای پروتکل سیگنالینگ جهت برقراری ارتباط بین دو کاربر شبکه IP است. این مزایا موجب شده تا SIP به عنوان پروتکل سیگنالینگ درIMS [5]، که بستر سیگنالینگ پیشنهادی برای شبکه های نسل آینده است، درنظرگرفته شود. با همه این مزایا، عملکرد دقیق این پروتکل در صورتی که توسط کاربران میلیونی شبکه مورد استفاده گسترده قرارگیرد، مشخص نیست. در این مقاله با استفاده از بستر تست توسعه داده شده، کارایی پروتکل SIP مورد ارزیابی دقیق قرار گرفته شده است و پارامترهایی چون تاخیر برقراری تماس، نرخ تماس های ناموفق و بار پردازشی پروکسی[6] در قالب هشت پیکربندی مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین اثر نوع پروتکل لایه انتقال TCP و UDP روی کارایی SIP تحلیل شده است. نتایج بدست آمده از این بررسی نشان می دهد که استفاده از SIP در شبکه های بزرگ مستلزم بکارگیری تکنیک هایی جهت متعادل نمودن بار پروکسی ها و همچنین جلوگیری از اضافه بارهای موقت می باشد