نقش حاکمیت بالینی در تحقق منشور حقوق بیماران

در تغییرات سریع جو مراقبت های سلامتی، بسیاری از فاکتورها از جمله حقوق بیماران متاثر از چگونگی مراقبت سلامت هستند. فشار به منظور تدوین قوانینی است که از امتناع سازمان های حافظ سلامت برای ارائه خدمات در راستای حقوق بیماران جلوگیری می کند. بسیاری از مردم به دلیل عدم شفافیت، حقوق خاص خود را در هنگام دریافت مراقبت سلامت نمی شناسند. عدم اتفاق نظر برای تدوین شاخص های سلامتی وسیع وکاربردی، پایش ناکافی و عدم گزارش مناسب توسط دولت ها، کمبود و تناقض داده ها، منجر به ایجاد ایده های سلیقه ای در این زمینه شده است.
پیاده سازی بسیاری از حقوق ذکر شده در منشور حقوق بیماران، بدون در نظرگرفتن اصول حاکمیت بالینی محقق نخواهد شد. حاکمیت بالینی یکی از ابزارهای اصلی و زیرساخت های مسلم برای احقاق حقوق بیماران است و از طریق4 ستون اصلی (ارزش مصرف کننده، ممیزی بالینی، مدیریت ریسک، مدیریت و توسعه حرفه ای) در راستای پیمایش رضایت بیماران، مدیریت شکایت وکم کردن خطاهای بالینی حرکت می کند. در واقع حاکمیت بالینی با ایجاد بزرگترین تغییر بر روی رفتار، تفکر و چگونگی عملکرد افراد در سازمان، ارائه دهندگان مراقبت سلامت را به سازمان های یادگیرنده ای تبدیل خواهد کرد که با شناخت زیرساخت های ملی و بومی به عنوان نیروی محرکه ای برای توسعه خدمات سلامت باکیفیت و ایمن در راستای احقاق حقوق بیماران گام بر می دارد.