مدیریت طبیعت گردی در مناطق کوهستانی

مناطق کوهستانی از دیرباز به عنوان یکی از نواحی اقتصادی و تفرجی بشر به شمار آمده است. در دهه های گذشته، توجه گسترده به طبیعت گردی سبب شد نواحی کوهستانی بیش تری برای درآمدزایی، توسعه طبیعت گردی را در اولویت قرار دهند. برای ایجاد یا گسترش طبیعت گردی در اکوسیستم کوهستانی باید به شرایط اکولوژیکی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی منطقه و همچنین فرصت ها و تهدیدهای طبیعت گردی توجه شود. این فرصت ها شامل حفاظت از محیط زیست، درآمدزایی، اشتغال زایی، افزایش سرمایه گذاری، بهبود زیرساخت-ها؛، تقویت ساختارهای آموزشی و بهداشتی و افزایش تعامل فرهنگی است. تهدیدها شامل تخریب و آلودگی محیط زیست، هزینه ایجاد زیرساخت ها، بی توجهی به فرهنگ بومی، شکل گیری فعالیت های غیرقانونی، مصرف کالاهای غیربومی و تغییر کاربری زمین است. با برنامه ریزی و مدیریت بهینه، می توان طبیعت گردی را به عنوان یک فعالیت اقتصادی برتر در مناطق کوهستانی تبدیل کرد. راهکارهای کلی برای این منظور شامل طبیعت گردی و سیاست پایداری، اولویت-های محیط زیستی، گوناگونی توسعه، توجه به فرهنگ بومی، بازنگری در ساختارها و قوانین دولتی، اطلاع رسانی، تفسیر و آموزش می باشند. با وجود چنین سیاست هایی می توان امید داشت که طبیعت گردی به یک فعالیت اقتصادی پیشرو در اکوسیستم های شکننده و حساس کوهستانی تبدیل شود.