مقایسه روش های طراحی مبالغ پیشنهادی در روش ارزشگذاری مشروط با انتخاب دو تایی یک بعدی

علی رغم انتقاداتی که به استفاده از روش ارزشگذاری مشروط در براورد ارزشهای غیربازاری وارد می شود، این روش بسیار مورد استفاده قرار گرفته است. از بین روش های مختلف استخراج در ارزشگذاری مشروط، روش انتخاب دوتایی (DC) مورد توجه ویژه ای واقع شده است. هدف از این مطالعه مقایسه روش های تعیین مبالغ پیشنهادی می باشد. به طور مشخص روش بویل، ولش و بیشاپ (Boyle، Welsh and Bishop، 1988)، روش کوپر (Cooper، 1993) و روش عبدالمنعم و جفری (Abdelmoneim and Jeffrey، 1995) معرفی و با هم مقایسه شده اند. به این منظور ابتدا هر یک از روش ها به طور مبسوط تشریح شد و سپس با استفاده از داده های پیش آزمون، که به صورت روش انتها- باز طراحی شده است، مبالغ پیشنهاد برای هر سه روش تعیین گردید. مشخص بودن تعداد نمونه در هر سه روش ضروری است که در این مقاله فرض شد تعداد نمونه 200 و 500 است. همچنین لازم است در روش بویل و همکاران و روش کوپر توزیعی برای داده های تمایل به پرداخت در نظر گرفته شود که توزیعهای نرمال و لوگ نرمال در نظرگرفته شدند؛ ولی روش عبدالمنعم و جفری مستقل از توزیع تمایل به پرداخت است. نتایج نشان می دهد که روش های بویل و همکاران و روش کوپر نتایج مشابه و بهتری نسبت به روش عبدالمنعم و همکاران به دست می دهد. پیشنهاد می شود محققان و استفاده کنندگان از روش ارزشگذاری مشروط از دو روش فوق برای تعیین مبالغ پیشنهاد استفاده کنند.