موانع غربالگری خشونت خانگی از دیدگاه پرسنل بهداشتی - درمانی شاغل در درمانگاه ها و بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی شهید بهشتی

ضعف کادر درمانی برای شناسایی خشونت خانگی یک مساله مهم است چرا که در این صورت حمایت مناسبی ارایه نمی شود. از طرف دیگر غربالگری روتین به شناسایی سریع خشونت خانگی منجر می شود و لذا ممکن است شبکه گسترده تری از راهکارهای پیشگیری را فراهم کند که پیشگیری اولیه و مهم تر از آن ثانویه و ثالثیه را هم دربرمی گیرد؛ لذا، پژوهش حاضر با هدف تعیین موانع غربالگری خشونت خانگی از دیدگاه پرسنل بهداشتی- درمانی شاغل در درمانگاه ها و بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی شهید بهشتی در سال 1388 انجام شد.
پژوهش حاضر از نوع توصیفی بود که بر روی 100 نفر از کادر بهداشتی- درمانی شاغل در درمانگاه های بهداشتی و بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید بهشتی انجام شد. ابزار گرد آوری داده ها در این مطالعه، پرسشنامه ای شامل مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه دیگری برای سنجش موانع غربالگری خشونت خانگی از دیدگاه کادر بهداشتی و درمانی بود. در این پژوهش، انتخاب درمانگاه ها و بیمارستان ها به صورت تصادفی بود. در واحد منتخب و در صورت تمایل به همکاری، نمونه گیری به صورت در دسترس انجام شد. یافته ها با استفاده از نسخه spss 17 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. براساس یافته های به دست آمده در این مطالعه، میانگین سنی افراد مورد پژوهش، 38/6±81/33 سال بود. بیشتر پاسخ دهندگان (63%)، تحصیلات لیسانس داشتند و دو سوم آنان را (79%) ماماها و پرستاران تشکیل می دادند. میانگین سابقه خدمتی پرسنل مورد مطالعه، 34/5±39/9 سال بود. در بررسی موانع فردی غربالگری در حطیه های مختلف، اکثر شرکت کنندگان به قابلیت خود برای بررسی خشونت خانگی اعتماد داشتند و از کمک به زنان خشونت دیده، احساس رضایت می کردند. با این وجود، به دلیل عدم آموزش مناسب در این زمینه، از سوال کردن درباره خشونت علیه زنان، تردید داشتند. همچنین بیشتر آنان عنوان کردند که هیچ اقدامی نمی کنند مگر این که خود زنان تحت خشونت، کمک بخواهند. در حیطه موانع شغلی، عدم زمان کافی برای مطرح و بحث کردن درباره خشونت خانگی، عدم وجود منابع حمایتی کافی و پیامدهای قانونی از جمله موانع غربالگری خشونت خانگی بود که توسط اکثر شرکت کنندگان مطرح گردید.
با توجه به نتایج پژوهش، توجه به عوامل خطر خشونت خانگی و منظور نمودن خشونت به عنوان مشکلی که احتیاج به غربالگری دارد، می تواند در شناخت افراد در معرض خطر و برنامه ریزی برای آموزش زنان برای برخورد درست با موارد سوء رفتار و همچنین برای شناخت راه های کاهش خشونت توسط مردان سودمند باشد.