بررسی «ساختار زمانی» در رمان چشمهایش علوی

«ساختار زمانی» نظریه ای است که به چگونگی شکل گیری ساختار داستان به تاثیر پذیری از زمان می پردازد. در رمان چشمهایش، ارتباط علی و معلولی بین وقایع، با استفاده از عامل زمان برقرار می شود. بر هم خوردن توالی قراردادی زمان، باعث شده است این رمان شروعی از میانه داشته باشد. بازگشت های مکرر به گذشته در خاطرات فرنگیس، زمانی غیر خطی و مدور در رمان ایجاد کرده است. هر حادثه این رمان، مانند حلقه ای است که از یک نقطه شروع می شود (زمان حال و محیط مادی؛ اتاق فرنگیس) و پس از شرح ماجرا (بازگشت به گذشته) به همان نقطه آغاز (زمان حال) باز می گردد. به این ترتیب، نویسنده به نوعی در زمان داستانی، سنت شکنی می کند. هدف این پژوهش، بررسی «ساختار زمانی (زمان غیرخطی)»، در رمان چشمهایش است و هدف از انتخاب این موضوع، انطباق این نظریه بر گونه ادبی رمان است.