بکارگیری مدل SDSM جهت ریزمقیاس نمائی داده های 57 GCM بارش و دما مطالعه موردی: پیش بینی های اقلیمی ایستگاهی در ایران

بکارگیری روش های جدید در حل معادلات جوی و در اختیار داشتن پیش بینی های اقلیمی با توجه به ماهیت بازه زمانی طولانی مدت آنها، نقش بسیار ارزنده ای در مدیریت های کلان ایفا می نماید. ولیکن در بازه زمانی دراز مدت بدلیل محدودیت جدی در قدرت تفکیک مکانی، قادر به پیش بینی آب و هوای واقعی در مقیاس ایستگاهی و خرد مقیاس نمی باشد. لذا جهت بکارگیری خروجی مدل های اقلیمی تمام کره ای و دستیابی به قدرت تفکیک فضائی کم، روش ریز مقیاس نمائی مورد استفاده قرار گرفته که به دو دسته آماری و دینامیکی و گاها تلفیقی از آن دو تقسیم بندی می گردند. در این میان صحت سنجی داده های ریزمقیاس شده جهت تحلیل پیش بینی های درازمدت بعنوان یکی از پارامترهای اساسی در کسب دقت این گونه مدل ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این تحقیق سعی گردیده تا با انتخاب کل منطقه کشور و ابتدا برای 41 ایستگاه منتخب کشور که دارای آمار اقلیمی 41 ساله (2001-1961 میلادی) می باشند، خروجی مدل اقلیمیHadCM3 تحت سناریوی اقلیمی A2 که یکی از محتمل ترین سناریوهای انتشار می باشد، توسط مدلSDSM که قادر است خروجی مدل های گردش عمومی جو را به مقیاس ایستگاهی تبدیل نماید، ریزمقیاس گردد. سپس با استفاده از روش های آماری و بدست آوردن ضرائب وزنی داده های ریزمقیاس شده و داده های پایه را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و واسنجی مناسبی از آنها ارائه گردد. نتایج بیانگر آنست که بین مقادیر ریزمقیاس شده بارش، دمای حداقل و حداکثر و مقادیر واقعی آنها تفاوت معنا داری با خطای بحرانی 05/0 وجود ندارد و بازه اطمینان داده ها مشتمل برمقدار صفر است. لذا بکارگیری داده های ریزمقیاس شده مدل جهت بهینه سازی داده های آینده در مقیاس ایستگاهی می تواند بصورت قابل قبول مورد استفاده قرار گیرد.