عملکرد Uncoupling proteinها در بافت های مختلف

یک سلول برای انجام فعالیت های خود نیازمند انرژی است. میتوکندری ها ماشین تولید انرژی در سلول هستند. UCPs (Uncoupling protein)، پروتئین هایی هستند که در غشای داخلی میتوکندری وجود دارند و باعث نشت پروتون از فضای بین دو غشا به ماتریکس میتوکندری می شوند. پر واضح است که تغییر در شیب پروتونی موجود در عرض غشای داخلی میتوکندری، تولید (Adenosine triphosphate) ATP را تحت تاثیر قرار می دهد. در این مقاله نقش این پروتئین ها در بافت های مختلف منجمله بافت های محیطی و عصبی مرکزی مرور شده است.
مطالعه ی کنونی با استفاده از پایگاه های اطلاعاتی PubMed، Elsevier، NCBI و EBSCO به بررسی 63 مقاله منتشر شده پرداخت تا عملکرد UCPها را در بافت های مختلف تشریح کند.
مطالعات مختلف نشان داده اند که UCPها انواع مختلفی دارند و هر نوع از آن ها بر اساس بافتی که در آن قرار گرفته اند باعث تغییراتی در فعالیت سلول می شوند.
مطالعات در زمینه ی نقش این پروتئین ها در سیستم عصبی بیشتر به محیط In vitro محدود می شود و نیاز به بررسی های بیشتر در رابطه با نقش این پروتئین ها در شرایط فیزیولوژیک و پاتولوژیک در شرایط In vivo احساس می شود. بررسی عملکردهای فیزیولوژیک این پروتئین ها می تواند راهکارهای جدیدی را برای درمان بیماری های نورودژنراتیو بگشاید.