رابطه ی صفات شخصیتی با خستگی مزمن و ایمونوگلوبولین M سرم در آزمودنی های محروم از خواب شبانه

تغییرات هورمونی ناشی از بی خوابی کارکرد IgM (Immunoglobulin-M) مهم ترین آنتی بادی دفاعی ارگانیسم را تحت تاثیر قرار می دهد. تفاوت های فردی به عنوان یک عامل موثر می تواند در مواجهه با فشار ناشی از بی خوابی و انطباق با نوبت کاری نقش داشته باشد و میزان آسیب پذیری فرد را تعیین کند. هدف از این پژوهش بررسی رابطه ی صفات شخصیتی با خستگی مزمن و سطح IgM سرم در آزمودنی های محروم از خواب شبانه بود.
جامعه ی آماری تحقیق کارکنان مرد شب کار یکی از سازمان های صنعتی تولید فولاد در اصفهان بودند. تعداد 221 نفر با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ایتصادفی انتخاب شدند. جهت ارزیابی صفات شخصیتی از پرسشنامه ی Eysnek و جهت ارزیابی خستگی مزمن از پرسشنامه ی Barton و همکاران استفاده شد. غلظت سرمی IgM آزمودنی ها نیز تعیین گردید. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی Pearson و تحلیل مسیر جهت مدل یابی معادلات ساختاری در نرم افزار SPSS نسخه ی 15 و LISREL8/5 نسخه ی 5/8 تحلیل گردید.
درون گرایی، روان نژندی و تیپ A طی سه مسیر ابتدا بر خستگی مزمن تاثیر گذاشتند و به دنبال آن باعث کاهش IgM شدند (01/0 > P). همچنین از بین سه متغیر فقط روان نژندی و تیپ A دارای تاثیرات مستقیم بر سطح IgM بودند (01/0 > P).
صفات شخصیتی روان نژند، درون گرا و تیپ A هنگام خستگی آمادگی بیشتری برای کاهش سطح IgM دارند.