تهیه و آنالیز پلی مورف CL-20-ε و بررسی پارامترهای موثر بر دانه بندی آن

HNIW با نام شیمیایی 2، 4، 6، 8، 10، 12- هگزانیترو 2، 4، 6، 8، 10، 12- هگزاآزاایزوورتزیتان (که با نام متداولCL-20 شناخته میشود) در حال حاضر قوی ترین ماده منفجره غیرهسته ای است. این ترکیب که یک ماده پر انرژی با ساختار قفسی بوده در شرایط معمولی 4 ساختار بلوری (α،β،γوε) برای آن گزارش شده است که به آنها پلیمورفهایCL-20 می گویند. هر یک از این پلیمورفها در شرایط خاص دمایی و حلال به وجود میآیند. این فرمهای بلوری حساسیت و چگالی متفاوتی دارند و فرم بلوری CL-20-ε به دلیل داشتن چگالی بیشتر و حساسیت کمتر برای مصارف نظامی مناسب تر است. بنابراین در این مقاله از دو روش (سنتز و تبلور) برای تهیه پلی مورفCL-20 -ε استفاده شده است. در ضمن شرایط مختلف (اثرات حلال، دما و سرعت هم زدن) برای تهیه CL-20-ε با دانه بندی های مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین بهترین روش از لحاظ خلوص، صرفه اقتصادی و زمان صرف شده برای تهیه CL-20-ε با دانه بندی های مختلف (بلورهای ریز کوچک تر ازmμ20 و درشت بزرگ تر از mμ20) معرفی شده است. بررسی ها نشان داده که برای تهیه فرم بلوری CL-20-ε به روش تبلور بهترین حلال به لحاظ نظری و عملی حلال اتیل استات است. ضد حلال های هپتان و کلروفرم نسبت به سایر ضد حلال ها برتری دارند. از تکنیک های اسپکتروسکوپی رامان، FTIR، SEM و XRD برای شناسایی این فرم بلوری استفاده شده که شایان ذکر است که بهترین روش برای آنالیز فرم بلوری CL-20-ε روش XRD خواهد بود.