خواص مکانیکی و زیست تخریب پذیری آمیخته های پلی پروپیلن- نشاسته تقویت شده با نانوخاک رس

نانوکامپوزیت های پلی پروپیلن- نشاسته سازگارشده با PP-g-MA یا EVA، با مقادیر 0، 3 و 5 درصد وزنی از خاک رس اصلاح شده کلویزیت 30B به روش اختلاط مذاب تهیه شد و خواص مکانیکی، شکل شناسی و تخریب پذیری نمونه ها بررسی شد. نتایج آزمون کشش نشان داد، با دارا بودن 5 درصد وزنی از نانوخاک رس مقادیر استحکام کششی، مدول کشسانی و ازدیاد طول تا پارگی به ترتیب MPa 5/15، MPa 2/10 و %2/4 برای آمیزه های سازگارشده با PP-g-MA و به ترتیب MPa 0/10، MPa 0/7 و %4/19 برای آمیزه های سازگارشده با EVA است. همچنین، وجود 5 درصد وزنی نانوخاک رس باعث افزایش %1/9 استحکام کششی، افزایش %70 مدول کشسانی و کاهش %49 ازدیاد طول تا پارگی آمیزه های سازگارشده با PP-g-MA و افزایش %8/40 استحکام کششی، افزایش %3/27 مدول کشسانی و افزایش %8 ازدیاد طول تا پارگی آمیزه های سازگارشده با EVA شد. دلیل این بهبود خواص، می تواند پراکنش مناسب و تشکیل شبکه فیزیکی از لایه های سیلیکاتی در زمینه پلیمر باشد. الگوهای پراش SAXS و تصاویر TEM تشکیل ساختار ورقه ای را تایید کرد. تصاویر میکروسکوپی SEM شکل شناسی قطره ای را نشان داد که دال بر ناسازگاری این دو پلیمر است. تخریب اکسایشی نمونه ها در معرض پرتو فرابنفش با طیف سنجی FTIR بررسی شد. درصد افت وزن نمونه های MA-5، EVA-3 و EVA-5 پس از 120 روز قرارگرفتن در محیط لجن فعال به ترتیب 7/20، 4/28 و %9/37 به دست آمد. این نتایج نشان می دهد، زیست تخریب پذیری آمیزه های سازگار شده با EVA به مراتب بیشتر است و افزایش خاک رس باعث بهبود زیست تخریب پذیری آمیزه ها می شود.