پیش بینی ناپذیری سرنوشت جهان تندشونده

شتاب مثبت انبساط جهان، که در 1998 کشف شد، منجر به یک محدودیت یا افق مشاهدتی موسوم به افق رویداد کی هان شناختی می شود. به طوری که، مشاهده پذیرهای کی هانی در حال خروج تدریجی از افق علی ما هستند. لارنس کراس، کی هان شناس امریکایی، پیش بینی می کند که کی هان شناسان در آینده دور، بر اساس شواهد آن زمان، معتقد به نظریه جهان استاتیک خواهند شد. در این مقاله با بررسی پیش فرض های کراس نشان داده می شود که پیش بینی وی عدم قطعیت بالایی دارد، ضمن این که مردود یا مقبول بودن یک نظریه علمی در هر زمان، بر اساس شواهد تجربی در دسترس در همان زمان قابل بررسی است و لذا ادعای کراس، قابل مناقشه است. همچنین در این مقاله از این ادعا دفاع می شود که جهان تندشونده، در عین این که تحولی موجبیتی دارد، در چهارچوب کی هان شناسی مدرن سرنوشتی پیش بینی ناپذیر دارد، زیرا انرژی تاریک، که عمدتا مسئول تندشوندگی جهان درنظر گرفته می شود، ماهیتی نامعلوم دارد و توصیف آن صرفا بر اساس یک رابطه پدیدارشناختی موقتی صورت می گیرد.