بهینه سازی باززایی و انتقال ژن به لیموترش (Citrusaurantifolia) به کمک اگروباکتریوم و ژن گزارشگر gus

لیموترش یکی از مهمترین و اقتصادی ترین محصولات باغی در جنوب ایران  و نسبت به بیماری هایی از جمله ویروس تریستیزای مرکبات (CTV)  جاروی جادوگر (WBDL) حساس است. بنابراین بهینه سازی یک سیستم باززایی و تراریزش کارآمد در این گیاه جهت بهبود و اصلاح آن از طریق مهندسی مهندسی ژنتیک ضروری است. به همین منظور بهینه سازی باززایی و تراریزش لیموترش با استفاده  از قطعات میانگره و قطعات اپی کوتیل سفید در دو محیط کشت باززایی با EHA105، و پلاسمید pBI حاوی کاست ژن gus به صورت آزمایش های فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصلدفی در 4 تکرار انجام شد. از بین دو ریزنمونه بکار رفته، ریزنمونه اپی کوتیل سفید نسبت به میانگره کالوس زایی و باززایی بالاتری داشت. اما بین دو محیط کشت باززایی مورد پژوهش، سویه EHA105 به عنوان بهترین سویه اگروباکتریوم جهت تراریزش و باززایی لیموترش شناخته شدند. با استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز با آغازگرهای اختصاصی ژن gus بر روی دی.ان.ای استخراجی از تمامی گیاهان باززا شده 21 شاخساره دارای این ژن بدست آمد اما تنها 8 شاخساره بیان این ژن را نشان دادند. همچنین عدم آلودگی ناشی از آگروباکتریوم در  شاخساره های تراریخته به کمک PCR ژن های اختصاصی virG تایید شد.