تاثیر آموزش حل مساله بر خودکارآمدی رفتار غذایی زنان دارای اضافه وزن یا چاقی

آموزش تغذیه و تکنیکهای رفتاری خود پایشی و حل مساله، به عنوان درمان انتخابی کاهش وزن شناخته شده اند. هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر آموزش حل مساله بر خودکارآمدی رفتار غذایی زنان دارای اضافه وزن یا چاقی شهر ارومیه می باشد.
تحقیق نیمه تجربی حاضر با طرح پیش آزمون، پس آزمون و با حضور 90 زن دارای اضافه وزن یا چاقی در دو مرکز بهداشتی شهر ارومیه در سال 1391 انجام گرفت. نمونه ها به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. مداخله آموزشی با برگزاری جلسات حل مساله در قالب 6 جلسه آموزشی درگروه های 15 نفره از زنان گروه آزمون انجام گرفت. پس از گذشت 2 ماه، پس آزمون با تکمیل مجدد پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و خودکارآمدی رفتارهای غذایی انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمونهای توصیفی و استنباطی(Tزوجی، T مستقل و خی دو) انجام شد.
میانگین نمره خودکارآمدی رفتار غذایی در زنان گروه آزمون از 03/4±52/11 به 85/3±90/15 ارتقا یافت که این تغییر از نظر آماری معنی دار بود. میزان خودکارآمدی رفتار غذایی خوب در گروه آزمون از 3/14% به 8/54% افزایش یافت(001/0>p)، اما تغییرات در گروه کنترل معنی دار نبود.
نتایج به دست آمده نشان داد که آموزش حل مساله می تواند با درگیر نمودن زنان در فرایند تفکر و مشکل گشایی از طریق بیان آزادانه ی نظرات و مبادله افکار و تجارب، موجب ارتقا سطح خودکارآمدی رفتارهای غذایی در زنان دارای اضافه وزن یا چاقی گردد.