بررسی توزیع مکانی توان سیل‮خیزی حوزه آبخیز لتیان مبتنی بر تحلیل نقشه ضریب رواناب

در این مقاله توزیع مکانی توان سیل‮خیزی و تولید رواناب در حوزه آبخیز سد لتیان بدون در نظر گرفتن ویژگی هایی که در قالب یک حوزه مفهوم پیدا می کنند (مانند شکل حوزه) بررسی و بصورت نقشه ضریب رواناب بالقوه ارایه شده است. شاید بتوان گفت که بهترین نمایانه معرف وضعیت سیل خیزی و توان تولید رواناب و سیل حوزه، ضریب رواناب می باشد. ضریب رواناب بدون در نظر گرفتن تاثیر رطوبت خاک را می توان ضریب رواناب بالقوه یک عرصه نامید، که بر اساس وضعیت کاربری، پوشش زمین، خاک و شیب عرصه تعیین می گردد. لذا با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی، اطلاعات لازم و اساسی مربوط به بدست آوردن ضریب رواناب در حوزه آبخیز لتیان پردازش و تلفیق گردید، سپس برای تعیین ضریب رواناب در این مطالعه از جداول موجود در منابع معتبر از جمله کرکبای و چو استفاده شد. به نظر می رسد ضریب روانابی که بر اساس سه نقشه شیب، خاک و کاربری تهیه می شود دارای عامل های اصلی و موثر بر سیل‮خیزی است، لذا می‮توان به نوعی نقشه ضریب رواناب بالقوه را یک نقشه پایه و اولیه برای نقشه سیل خیزی منطقه در نظر گرفت. هدف از این مطالعه بررسی سیل خیزی بر اساس نقشه ضریب رواناب حوزه آبخیز لتیان می باشد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که حوزه آبخیز مورد مطالعه به دلیل بالا بودن شیب در بیش از 19 درصد از مساحت منطقه، ضریب رواناب بیش از 60 درصد بوده و از توان سیل خیزی بالایی برخوردار می باشد. حداکثر ضریب رواناب بالقوه در حوزه 98/0 که مربوط به مناطق مسکونی حوزه و حداقل مقدار آن 1/0 برآورد گردید که مربوط به کاربری جنگل می باشد.