خصوصیات روان سنجی مقیاس خود کارآمدی عمومی در کارکنان دانشگاه

محققان پیشنهاد کرده اند که خودکارآمدی عمومی به طور قابل ملاحظه ای می تواند به تئوری سازمانی، تحقیق و عمل کمک کند. بنابراین، بررسی خصوصیات روان سنجی ابزارهای پرکاربرد از جمله خودکار آمدی بسیار حائز اهمیت است.
هدف از پژوهش حاضر بررسی خصوصیات روان سنجی مقیاس خودکارآمدی عمومی (GSE) شوارزر و جروسالم در کارکنان دانشگاه های دولتی شهر تهران بود. به این منظور با استفاده از نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای تعداد 400 نفر از کارکنان انتخاب و به مقیاس GSE پاسخ دادند.
نتایج تحلیل عاملی به روش مولفه های اصلی آشکارا از ساختار تک عاملی GSE حمایت کرد. این عامل 63/47 درصد از واریانس کل آزمون را تبیین نمود. برای محاسبه اعتبار همگرای GSE از اجرای همزمان GSE و مقیاس خودکارآمدی شرر استفاده شد. نتایج نشان داد که میزان همبستگی بین دو مقیاس مذکور 80/0 است که در سطح 01/0>p معنی دار می باشد. پایایی مقیاس GSE با روش همسانی درونی برای کل آزمودنی ها 87/0، برای مردان 85/0 و برای زنان 88/0 است که قابل قبول و رضایت بخش است. میانگین و انحراف معیار نمره خودکارآمدی کارکنان به ترتیب 50/30 و 64/4 به دست آمد. مقیاس GSE برای کارکنان دانشگاه یک مقیاس تک عاملی است و از اعتبار و پایایی رضایت بخشی برخوردار می باشد.
با توجه به این نتایج و همچنین دارا بودن سابقه پژوهشی معتبر در سطح جهانی می توان نتیجه گرفت که مقیاس GSE ابزار مناسبی برای اندازه گیری خودکارآمدی در بین کارکنان دانشگاه می باشد و می توان از آن در پژوهش ها استفاده کرد.