بررسی تفاوت های رفوی فرش دستباف با مرمت آثار فرهنگی و تاریخی

در مورد مرمت فرش دستباف، مشکلات متعددی بهچشم میخورد که شایسته است بهطور جدی ودر یک عزم ملی مورد توجه واقع شود. یکی از اساسیترین این مشکلات، عدم توجه کافی به قوانین و مقررات مربوط به مرمت اشیای فرهنگی و تاریخی است. سالهاست که دنیا برای حفظ اصالت و ارزش اشیای فرهنگی و تاریخی اعم از اشیای منقول و غیر منقول، اصول و مبانی محکمی را تعریفکرده و قوانین و مقررات متعددی را وضع نموده است، تا در کار مرمت اشیا در کشورهای مختلف یک وحدت رویه حاکم شود و دوره های تاریخی که بر اشیا گذشته است و همچنین هویت فرهنگی و باستانی کشورها کمتر دستخوش تغییر و تحریف گردد.
برای حل این مشکل میبایست به تبیین جایگاه اصول و مبانی تئوریک مرمت پرداخت و میان اعمال آییننامه های مرمتی و تمایلات فردی که خواستار بازسازی کامل فرش برای حفظ زیبایی مطلق آن است، تعادل برقرار نموده و در حد امکان راهکارهایی را ارایه کرد. امیدواریم این مقاله پاسخی به عشق وافر علاقمندان و شیفتگان فرش، برای حفاظت و صیانت از یکی از ارزشمندترین جلوه های هنر ایران، یعنی فرش دستباف باشد.
در این مطالعه، شیوه های مرمت فرش دستباف (بهعنوان یک کالای ارزشمند فرهنگی و تاریخی و صرفنظر از ارزش اقتصادی) بررسی میشود. هدف کلی از طرح موضوع، حاکمشدن تفکر مرمتی بر مرمت فرش دستباف است که بهطور طبیعی اهداف اختصاصی زیر را نیز دربردارد:- توجه به اصول و مبانی نظری مرمت در هنگام مرمت فرش دستباف - تبیین اثرات سوء ناشی از عدم توجه به مبانی مرمتی در فرش مقاله حاضر مشتمل بر بررسی رفوگری و تضادهای میان رفوگری و مرمت صحیح و علمی فرش، در راستای تبیین جایگاه اصول و مبانی نظری مرمت است تا از این رهگذر، دیدگاهی علمی و منطبق بر تئوری ها ونظریه های پذیرفته شده مرمت در دنیا، بر مرمت فرش ایران حاکمگردد.آنچه بیش از هر مورد دیگر اهمیت دارد و میبایست به صورت خاص روی آن مطالعه و تحقیق نمود، آن است که آیا ما اساسا مجاز هستیم فرشی ارزشمند را بدون توجه به ابعاد مختلف مطرح شده در قوانین و آییننامه های مرمتی، از طریق بافتن قسمت آسیب دیده مثل اول مرمت کنیم یا خیر؟ و اگر مجاز شدیم تا چه میزان می توان کار مرمت را پیش برد؟