مقایسه تطبیقی نقش و رنگ های فرش و معماری

دوران صفویه یکی از دوره های باشکوهی بود که طی آن بسیاری هنرها به اوج شکوفایی رسیدند. در این میان میتوان به هنرهایی چون نگارگری، گچبری، قلمزنی، فرش، کاشیکاری، پارچهبافی، آیینهکاری و... اشارهکرد. دو حوزه معماری و فرش از جمله حوزه های وسیعی هستند که هرکدام از آنها فرصت بروز و تجلی سایر هنرها را در خود به ارمغان میآورند.
تاکنون دسته بندی در هرکدام از این حوزه ها تنها بر روی نقوش و در نهایت کاربرد آنها بوده و هیچگونه طبقهبندی بر اساس رنگ و نوع فضای ایجاد شده در این زمینه ها صورت نگرفته است.
هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی نقوش ایجادشدهای است که تاکنون طبقهبندی های متعددی درباره آن انجام شده است، اما اینبار بررسی این طبقهبندی ها، نوع و فضای ایجادشده و کاربرد آنها در یک طبقهبندی جدیدتر قرارمیگیرد. در این طبقهبندی نوین علاوه بر نوع و چگونگی فضا، به نوع کاربردی فضاهای متشکله و چگونگی این فضاها از حیث رنگ و نقش پرداخته می شود تا هرکدام از این فضاها را طبق رنگ و نوع پیامی که منتقلمیکنند، مورد تجزیه و تحلیل قراردهد. منظور از فضا، تنها فضای معماری نبوده بلکه فضای دوبعدی فرشهای آن دوران را نیز شامل می شود که هر دوی این فضاها در دو حوزهی فرش و معماری، متاثر از این نگرش جدید بوده و بر یکدیگر نیز تاثیرگذار بودهاند.
پس از بررسی این دو الگو، نوع فضای ایجاد شده در این دسته از فضاها، رنگها و نقشهای خاص آن را نیز طلب میکرده است. مقایسه تطبیقی، نوع نقوش و رنگهای بهکار رفته در این دو حوزه را بررسی میکند تا فضا و چگونگی انتخاب آن را به بهترین نحو بیان نماید.