تاثیر تعداد نمونه بر صحت تخمین وضعیت شوری و سدیمی خاک با استفاده از تخمین‎گرهای مختلف

شوری و سدیمی بودن خاک از جمله مهم ترین عوامل محدودکننده ی رشد گیاهان محسوب می شوند. پژوهش حاضر می کوشد تا تاثیر تعداد نمونه بر صحت تخمین وضعیت شوری و سدیمی خاک های منطقه ی اسلامیه ی رفسنجان را توسط تخمین‎گرهای کریجینگ معمولی، وزن دهی معکوس فاصله و اسپلاین آزمون نماید. ابتدا قابلیت هدایت الکتریکی و نسبت جذب سطحی سدیم 100 نقطه ی مشاهداتی در قالب الگوی نمونه برداری شبکه ای منظم (با فاصله ی 500 متر) در سه عمق اندازه گیری شد و به کمک هر کدام از تخمین‎گرهای مزبور، پهنه بندی آن ها انجام گرفت. سپس با حذف تصادفی تعداد 20، 40 و 60 نمونه از مجموع داده های اولیه، برای هر مجموعه داده ی جدید، پهنه بندی مجدد وضعیت شوری و سدیمی خاک صورت گرفت. پس از اتمام هر مرحله از مجموع مراحل ده گانه ی مورد استفاده برای حذف داده ها، شاخص خطای جذر میانگین مربعات استاندارد شده (RMSE%) برای هر تخمین‎گر محاسبه شد. در نهایت، شاخص های خطای به دست آمده، با استفاده از آزمون های فریدمن و ویلکاکسون مورد مقایسه ی آماری قرار گرفتند. نتایج نشان داد که در 100 نقطه ی مشاهداتی، اختلاف آماری معنی داری بین نتایج سه تخمین‎گر در سطح اطمینان 95 درصد وجود ندارد. با کاهش تعداد نمونه ها و انجام آزمون فریدمن مشاهده شد که بین نتایج سه تخمین‎گر، تفاوت معنی داری وجود دارد؛ لیکن استفاده از آزمون تکمیلی ویلکاکسون مشخص نمود که اختلاف بین نتایج تخمین‎گرهای کریجینگ معمولی و وزن دهی معکوس فاصله، معنی دار نمی باشد. در نتیجه، استفاده از تخمین‎گر وزن دهی معکوس فاصله با توجه به دقت نسبتا خوب، سهولت محاسبات و نیاز کم تر به نقاط نمونه برداری، برای مطالعات آتی در منطقه ی مطالعاتی پیشنهاد می گردد.