اثر لاکتوفرین بر فشار خون ناشی از گلوکوکورتیکویید در رت

مدل فشار خون ناشی از دگزامتازون یکی از مدل های حیوانی در القای فشار خون است. لاکتوفرین یک پروتئین طبیعی باند شونده به آهن است که به نظر می رسد اثرات ضد فشار خونی دارد. در این پژوهش اثرات مصرف مزمن لاکتوفرین بر روی فشار خون ناشی از دگزامتازون در رت مورد بررسی قرار گرفت و با داروی مرجع کاپتوپریل مقایسه شد.
در این مطالعه ی تجربی ازدیاد فشار خون در رت های ویستار با تزریق زیرجلدی دگزامتازون (روزانه 30 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) به مدت 15 روز ایجاد گردید. تجویز خوراکی لاکتوفرین (300 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و کاپتوپریل (40 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) 8 روز بعد از تجویز دگزامتازون آغاز گردید و به مدت یک هفته ادامه یافت. ثبت فشار خون سیستولیک به روش غیر تهاجمی انجام گردید. در طول آزمایش وزن حیوانات و در پایان، وزن غده ی تیموس به عنوان شاخص فعالیت گلوکوکورتیکویید اندازه گیری شد.
تجویز دگزامتازون موجب افزایش میزان فشار خون سیستولی از 3/3 + 6/115 میلی متر جیوه به 4/7 + 1/150 میلی متر جیوه، کاهش وزن بدن و کاهش وزن تیموس گردید (05/0 > P). تجویز لاکتوفرین و کاپتوپریل به صورت مزمن به مدت یک هفته موجب کاهش فشار خون در گروه های لاکتوفرین (01/0 > P) و کاپتوپریل (001/0 > P) گردید. لاکتوفرین همچنین توانست از کاهش وزن رت ها پیشگیری کند.
نتایج این مطالعه بیانگر اثرات ضد فشار خون مصرف مزمن لاکتوفرین در مدل فشار خون ناشی از دگزامتازون بود. مطالعات بیشتر برای یافتن مکانیسم اثر لاکتوفرین در این مدل فشار خون پیشنهاد می گردد.