ایجاد بانک تومور و چالش های آن

سرطان یک اختلال چند عاملی می باشد که بررسی آن ها نیازمند انجام مطالعات همه جانبه بر روی سلول ها، DNA، RNA و پروتئین های تومور می باشد. این نوع از مطالعات به نام Omics می باشند که شامل ژنومیکس و پروتئومیکس هستند. بانک تومور یک واژه است که به طور معمول برای جمع آوری، ذخیره سازی و استفاده از بافت تازه در مقاصد تحقیقات زیست پزشکی سرطان استفاده می شود. اکثر بانک های تومور به جمع آوری نمونه هایی از بافت تومور می پردازند که نیازی به آن برای تشخیص های پاتولوژیک بعد از جراحی و برداشتن تومور نیست. این بافت اغلب به منظور یخ بستن به سرعت در نیتروژن مایع قرار داده می شود یا این که ممکن است در محلول های ثابت کننده نگهداری شود. اکثر مراکز سرطان دارای بانک توموری هستند که ذخیره سازی نمونه های توموری از بیمار و بافت سالم مجاور آن را انجام می دهند. تغییر در روش های تشخیص و شناسایی بیومارکرها نیازمند دسترسی به تعداد کافی از نمونه ها دارد و فراهم نمودن یک بانک از تومور ها یک قدم ضروری در این مورد است. سالیانه، ده ها و شاید صدها عمل جراحی در کشور ما انجام می شود که گنج بزرگی از سلول های سرطانی است و می توان با جمع آوری آن ها یک بانک تومور ایجاد نمود.