جداسازی و شناسایی گونه باکتریایی مقاوم به نیکل از رسوبات آلوده خورموسی و مطالعه عملکرد آن در جذب زیستی نیکل

همگام با گسترش فعالیت های صنعتی و ازدیاد جمعیت، ورود فلزات سنگین به محیط های آبی به مقدار زیادی افزایش یافته است. فلزات سنگین از جمله آلاینده های زیست محیطی هستند که به دلیل سمیت و توانایی تجمع زیستی در جانداران می توانند منجر به تاثیرات اکولوژیکی زیادی شوند. حذف و جداسازی فلزات از محیط به طرق مختلفی انجام می گیرد، اما این راهکارها به دلیل هزینه بر بودن و عدم کاهش غلظت فلزات سنگین به حد استانداردهای مقبول، مناسب نیستند. باکتری ها از جمله میکروارگانیسم هایی هستند که به دلیل سازگاری با طبیعت و نسبت سطح به حجم بالا برای جذب یون های فلزی از محیط مناسب اند. در این تحقیق از رسوبات آلوده بندر امام خمینی گونه باکتری مقاوم به نیکل جداسازی و شناسایی شد. نتایج به دست آمده، رشد باکتری در محیط کشت های حاوی 50، 100 و 200 میلی گرم بر لیتر نیکل رانشان داد و بر اساس تست های بیوشیمیایی باکتری جداسازی شده Bacillus anthracisشناسایی شد که از باکتری های گرم مثبت بود. با افزایش غلظت نیکل، میزان جذب نوری کاهش یافت و حداکثر میزان جذب نوری (331/0) با باکتری مذکور در غلظت 50 میلی گرم بر لیتر مشاهده شد. بیشترین درصد جذب یعنی 6/68%، بعد از 150 دقیقه در غلظت 50 میلی گرم بر لیتر نیکل به دست آمد. جذب زیستی باکتری Bacillus anthracis نشان دهنده توانایی این باکتری در حذف نیکل از محیط است. با توجه به عملکرد گونه مورد نظر می توان برای کاهش آلودگی های فلز نیکل از این باکتری استفاده کرد.