تاثیر تمرین استقامتی همراه با روزه داری و یک دوره بی تمرینی بر لپتین سرم و فروکتوزآمین مردان دارای اضافه وزن

هدف پژوهش حاضر تاثیر تمرین استقامتی همراه با روزه داری و یک دوره بی تمرینی بر لپتین و فروکتوزآمین سرم مردان دارای اضافه وزن بود.
در پژوهش کنونی تعداد 21 آزمودنی مرد (میانگین±انحراف معیار سن، 7/3±2/25 سال؛ وزن 7/12±3/78 کیلوگرم، و نمایه ی توده ی بدن، 7/3±1/26) در دو گروه روزه داری (F) و تمرین استقامتی + روزه داری (F+ET) شرکت نمودند. گروه F+ET در طول ماه رمضان سه جلسه در هفته روی نوارگردان دویدند. مقدار کالری مصرفی هر جلسه تمرین استقامتی در هفته ی اول ماه رمضان 500 کیلوکالری بود که تا هفته آخر ماه رمضان به 800 کیلوکالری در جلسه افزایش یافت. پس از پایان ماه رمضان آزمودنی های گروه F+ET فعالیت و روزه داری خود را متوقف، و دو هفته بی تمرینی داشتند و آزمودنی های گروه F نیز روزه داری را متوقف، و به رژیم غذایی عادی خود برگشتند. شاخص های تن سنجی و نمونه های خونی در سه مرحله ی قبل و پایان ماه رمضان، و نیز دو هفته پس از ماه رمضان اندازه گیری شدند. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس مکرر با عامل بین گروهی آنالیز شدند.
مقایسه ی بین گروهی داده ها نشان داد تغییرات لپتین و فروکتوزآمین در دو گروه F+ET و F اختلاف معنی داری ندارند (05/0

نتیجه گیری

بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گیری نمود ترکیب تمرین استقامتی و روزه داری اثری فراتر از روزه داری تنها بر غلظت لپتین و فروکتوزآمین سرم ایجاد نمی کند.