تحلیل مفهوم تلقین در تربیت دینی

رویکرد تحلیلی در فلسفه تعلیم و تربیت بر ضرورت بازشناسی و تحلیل مفاهیم در عرصه تعلیم و تربیت تاکید می نمایند. تحلیل های برخاسته از مبانی و مبادی فلسفی و کلامیصاحب نظران این رویکرد،در باب تعریف تربیت، تربیت دینی و تلقین و دیگر مفاهیم، منجر به انکار «تربیت دینی» از سوی برخی شده است. یکی از دستاویزها، زشتی مطلق تلقین و تلقین آمیز بودن آموزه های دینی است که فرایند آموزش دین را به «شبه تربیت» و «ضد تربیت»بدل می کند. نوشتار حاضر درصددست تا با گردآوری دیدگاه های مختلف در تعریف تلقین و بررسی آنان، فرصتی برای بازاندیشی و تحلیل مفهوم تلقین فراهم آورد. به همین منظور پنج دیدگاه نقل و بررسی شده و سپس در تلاشی زبان شناسانه، معانی لغوی و اصطلاحی تلقین بررسی شد و به این نتیجه رسید که معنای اصلی تلقین در فضای آموزش و پرورش عبارتست از «آموزش غیراستدلالی»؛ هرچند معیار نتیجه و محصول فرایند یاددهی نیز معنای دوم تلقین است و در ادامه مباحثی معرفت شناختی در باب تلقین مطرح شد.