اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر اضطراب، افسردگی و شادکامی مادران دانش آموزان مقطع راهنمایی شهرستان کرج در سال تحصیلی 1391-1390

یادگیری موفقیت آمیز مهارت های زندگی، احساس یادگیرنده را در مورد خود و دیگران تحت تاثیر قرار می دهد و موجب ارتقای توانایی های روانی اجتماعی همچون عزت نفس، ابراز وجود و مسئولیت پذیری و ارتباط مطلوب بین فردی می گردد.
هدف از تحقیق حاضر، تعیین اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر کاهش اضطراب، افسردگی و افزایش شادکامی مادران است.
جامعه آماری مطالعه، کلیه مادران دانش آموزان مقطع راهنمایی ناحیه 3 کرج که در سال تحصیلی 91-90 به مرکز روان شناختی رازی کرج مراجعه کردند، که 52 نفر به عنوان نمونه انتخاب گردیدند که 16 نفر مضطرب، 16 نفر افسرده و 20 نفر مضطرب – افسرده بودند که به طور هدفمند انتخاب و در گروه های کنترل و سه گروه آزمایشی مضطرب، افسرده و مضطرب- افسرده قرار گرفتند؛ سه گروه آزمایشی آموزش مهارتهای زندگی را به تعداد 15 جلسه ی 75 دقیقه ای دریافت کردند ولی گروه های کنترل آموزشی دریافت نکردند. روش تحقیق، نیمه تجربی (طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل) بود. ابزار اندازه گیری در این تحقیق شامل مقیاس اضطراب زونگ (1970)، سیاهه افسردگی بک (1978) و سیاهه شادکامی آکسفورد (1989) است که پایایی آنها به ترتیب 78/0، 86/0 و 81/0 می باشد.
یافته های حاصل از پژوهش در سه مرحله پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری نشان می دهد که آموزش مهارتهای زندگی منجر به کاهش اضطراب و افسردگی و افزایش شادکامی در هر سه گروه آزمایشی شده است.
بر اساس یافته های تحقیق، از آموزش مهارتهای زندگی می توان به عنوان یک مداخله در جهت کاهش اضطراب و افسردگی و نیز افزایش شادکامی در مادران مضطرب، افسرده و مضطرب- افسرده استفاده نمود.