بررسی اثر سیتوتوکسی سیتی و مهار رشد سلولی داروی آتورواستاتین بر رده ی سلولی سرطان پستان (MCF-7)

با توجه به رشد روزافزون سرطان استفاده از ترکیباتی که خاصیت ضد توموری دارند، مورد استقبال می باشد. استاتین ها دارای اثرات وابسته به دوز دوگانه ای در جهت مهار و تحریک رشد سلولی می باشند، لذا در این پژوهش به بررسی اثر سیتوتوکسیسیته و مهار رشد سلولی داروی آتورواستاتین بر روی رده ی سلولی MCF7 پرداخته شد.
سلول های توموری MCF7 در محیط کشت RPMI1640 حاوی سرم جنین گاو و آنتی بیوتیک کشت گردید. سپس سلول ها با غلظت های متفاوت آتورواستاتین در محیط کشت تیمار شدند و درصد زنده مانی سلول ها با روش های رنگ سنجی تریپان بلو و MTT به منظور تعیین دوز و زمان مناسب جهت تحریک رشد یا سمیت آتورواستاتین تعیین گردید. همچنین تغییرات مورفولوژیکی سلول ها از قبیل میزان چسبندگی بر بستر و میزان گرانوله شدن سیتوپلاسم و هسته، توسط میکروسکوپ معکوس ارزیابی شد. داده ها به کمک آزمون های آماری T-Tukey و Anova در سطح 05/0P< تحلیل شد.
پس از 24، 48 و 72 ساعت هیچ تفاوت معنی دار آماری در درصد بقای سلولی MCF7 کشت شده در تیمار با دوزهای 1/0 و 1 میکرومول آتورواستاتین نسبت به گروه کنترل مشاهده نشد (05/0P>). اما درصد بقای سلولی MCF7 کشت شده در تیمار با آتورواستاتین 10 میکرومول در زمان های 24، 48 و 72 ساعت نسبت به گروه کنترل کاهش معنی دار نشان داد (05/0P<).
داروی آتورواستاتین با غلظت 10 میکرو مول منجر به کاهش درصد زنده مانی سلول های سرطان پستان انسان (MCF7) در زمان های 24 و 48 و 72 ساعت شد.