نوسان زمانی الگوهای تغییرات مکانی شوری و جامدات معلق در آبخوان شهرکرد و پیامدهای آن برای آبیاری قطره ای

آب زیرزمینی دشت شهرکرد فقط منبع مهم آب برای مصارف مختلف در دشت شهرکرد است. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات زمانی و تغییرات مکانی EC (هدایت الکتریکی)، TDS (کل جامدات حل شده)، TSS (کل جامدات معلق) و کدورت در آب زیرزمینی شهرکرد بود. در این مطالعه از 97 حلقه چاه در خرداد، تیر، شهریور و آبان 1389نمونه برداری شد. نتایج نشان داد که میانگین EC در خرداد و تیر نزدیک به هم و حدود S/cm 530 بود و تا آبان به حدود S/cm 370 کاهش یافت (05‎/0P<). میانگین TDS در خرداد mg/l 400 بود که از TDS در سه زمان دیگر (حدود mg/l 300) بیشتر بود (05‎/0P<). میانگین TSS طی زمان دارای روند کاهشی بود (05‎/0P<). بر اساس میانگین های EC و TDS آب زیرزمینی شهرکرد برای شرب و آبیاری کیفیت مناسبی داشت. مدل واریوگرام مناسب برای EC و TDS در چهار زمان مورد مطالعه گوسی و مدل واریوگرام مناسب برای TSS گاهی کروی و گاهی نمایی بود. پهنه بندی ها نشان داد در اکثر زمان ها در نیمه جنوبی دشت غلظت املاح حل شده و معلق بیشترین است. کیفیت آب در همه زمان ها از لحاظ میانگین TDS برای آبیاری قطره ای نیز مناسب بود. این در حالی بود که در اکثر اوقات میانگین TSS آب را در گروه متوسط برای گرفتگی قطره چکان ها قرار داد.