تعیین حد آستانه تحمل به شوری، شیب کاهش عملکرد و نیاز آبشویی روناس در شرایط مزرعه ای

وسعت و پراکنش اراضی شور، کمبود منابع آبی متعارف و شور شدن ثانویه اراضی محدودیت هایی را در تولید گیاهان زراعی ایجاد نموده است. از این رو کاشت گیاهان متحمل به شوری همواره بعنوان یکی از راهکارهای بهره برداری از منابع آب و خاک شور مطرح بوده است. یکی از این گیاهان روناس (Rubia tinctorum L.) می باشد که کاشت آن در اراضی شور از سابقه طولانی برخوردار است. این تحقیق به منظور ارزیابی تاثیر تنش شوری بر عملکرد ریشه روناس در مزرعه تحقیقات شوری صدوق طی سه سال اجرا گردید. طرح آماری مورد استفاده بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار بود که بصورت فاکتوریل انجام شد. تیمارها شامل روش های مختلف کاشت (بذری و قلمه ای) شوری های مختلف آب آبیاری (dS/m 17، 14، 7، 5‎/2) بودند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که اگرچه با افزایش شوری عملکرد ریشه روناس به تدریج کاهش می یابد، لیکن در روش کاشت قلمه ای عملکرد ریشه بیشتری نسبت به روش کاشت بذری حاصل می گردد. این امر بخصوص در شوری های پایین مشهودتر بوده، لیکن در شوری های بالا که تفاوت قابل ملاحظه ای بین روش های مختلف کاشت وجود ندارد، هر یک از دو روش می تواند انتخاب گردد. نتایج حاصله همچنین نشان داد که حد آستانه تحمل به شوری روناس در روش های مختلف کاشت تفاوتی نداشته و 4 dS/m و شیب کاهش عملکرد 3‎/2 درصد می باشد و لذا می توان آنرا در گروه گیاهان نیمه متحمل گروه بندی کرد.