بررسی لایسی متری موازنه آب و نمک ناحیه ریشه نهال خرما در مدیریت های مختلف زراعی

تنش های شوری و خشکی از مهمترین مسائل در مناطق خشک و نیمه خشک می باشد. به منظور بررسی اثرحفظ رطوبت خاک و نیز کنترل سطح ایستابی شور بر بیلان آب و نمک ناحیه ریشه، گیرایی و رشد نهال خرما، آزمایش لایسیمتری در قالب طرح کرت های دو بار خرد شده با سه سطح شوری آب زیرزمینی (4 S1 ≤، 8 S2=و 12 S3= دسی زیمنس برمتر)، دو عمق سطح ایستابی (60 D1= و 90D2= سانتی متر) و دو سطح کاربرد مالچ (M1 =بدون مالچ و =M2برگ خرد شده خرما حدود 5‎/5 کیلوگرم در متر مربع) در سه تکرار انجام پذیرفت. میزان آب آبیاری بر اساس روش تشت تبخیر تخمین زده شد. نتایج نشان داد که عمق کمتر آب زیرزمینی، میزان تجمعی ETc را 43‎/4 تا 23‎/9 درصد و 28‎/9 تا 3‎/12 درصد به ترتیب در تیمارهای بدون مالچ و با مالچ افزایش داد. مالچ دهی به آبشویی نمک ها کمک کرد، به طوری که شوری خاک لایسیمترهای دارای پوشش کاهش یافت. درصد گیرایی نهال های خرما 100 درصد بود. کاربرد مالچ باعث بهبود رشد نهال ها شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که مالچ دهی در سطح یک درصد بر میزان تبخیر و تعرق تجمعی، تغییرات شوری ناحیه ریشه، محیط تنه، تعداد برگ و برگچه و طول برگ نهال های جوان خرما موثر است. شوری و عمق آب زیرزمینی تاثیر معنی داری بر هیچ کدام از شاخص ها نداشت. بنابراین، رشد مناسب نهال های خرما در شرایط منطقه با مدیریت مناسب امکان پذیر است