پهنهبندی خطر زمین لغزش با استفاده از مدل های ارزش اطلاعاتی، تراکم سطح و LNRF درحوضه چالکرود

یکی از انواع فرآیندهای حرکت های دامنهای که خسارتهای مالی وجانی فراوانی را بر زندگی انسان ها وارد مینماید، پدیده زمین لغزش است. وجود عواملی از قبیل مستعد بودن ناهمواری ها از نظر منشاء ساختمانی و دینامیک، قطع درختان جنگل و بهرهبرداری های مفرط از آن ها، رعایت نکردن اصول فنی در احداث و نگه داری جاده های جنگلی و روستایی، عدم اعمال مدیریت صحیح و بهرهبرداری اصولی از منابع موجود، سبب شده است که هر ساله خسارتهای زیادی بر سکونت گاه های روستایی، فعالیتهای ساختمانی و زراعی، به ویژه باغهای مرکبات و چای وارد شوند. این مسائل، لزوم پهنهبندی خطر زمین لغزش را به عنوان اولین مرحله در مدیریت صحیح محیطی این پدیده روشن میسازد. به این منظور ابتدا لایه های اطلاعاتی برخی از عوامل مهم تاثیرگذار در وقوع زمین لغزش از قبیل سنگشناسی، شیب، ارتفاع، نوع استفاده فعلی از زمین، فاصله از گسل و فاصله از آبراهه تهیه و رقومی شدند. سپس با استفاده از تفسیر عکس های هوایی و عملیات میدانی، کلیه لغزش های موجود در حوزه، شناسایی و به صورت نقشه ارائه شدند. از تلفیق نقشه های عامل با نقشه زمین لغزشها، درصد لغزش در واحدهای مختلف هر نقشه به دست آمد و با محاسبه LNRF تراکم سطح، ارزش اطلاعاتی وزن هر یک از عوامل تعیین شد. در نهایت نقشه پهنهبندی خطر زمین لغزش با ادغام لایه های مختلف وزنی در مدل های مختلف، حاصل شد. درستییابی مدلها با انتخاب یک زیرحوزه به عنوان شاهد و اعمال وزن به دست آمده برای هر کدام از مدلها در شاهد، برای بقیه حوزه بدون استفاده از نقشه پراکنش زمین لغزشها صورت گرفت. نتایج حاصل از این بررسی نشان میدهد که بیش ترین سطح لغزش در واحدهای سنگ شناختی Pdr و Js به علت وجود لایه های مارن، رس و سیلت و در طبقه شیب 50-30 و در ارتفاع 2500- 2000 متر به وقوع پیوسته است. از طرف دیگر طبقه کاربری مرتع، طبقه بندی فاصله از آبراهه 300-0 متر و فاصله از گسل 1000-0 بیش ترین ناپایداری ها را به خود اختصاص می دهند. این تحقیق نشان میدهد که در مدل تراکم سطح، حدود 79 درصد و در مدل LNRF، حدود 63 درصد و در مدل ارزش اطلاعاتی، حدود 66 درصد از حوزه مورد مطالعه در محدوده استعداد خطر لغزش بالا قرار میگیرند.