اثر بخشی درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر بهزیستی روانشناختی زوجین ناسازگار

اغلب مداخله ها و روش های زوج درمانی در صدد افزایش رضایت زناشویی و بهزیستی روانشناختی زوجین ناسازگار می باشند. بهزیستی روانشناختی یک حالت از حضور نشانه های سلامت روانی، جسمی و اجتماعی است. هدف پژوهشحاضرتعییناثربخشیدرمانمبتنیبر بهبود کیفیت زندگی بربهزیستی روانشناختی زوجین ناسازگار می باشد.
این پژوهش به صورت نیمه آزمایشی است که از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه ی زوجین مراجعه کننده به بهزیستی شهرستان شیراز در سال1390 تشکیل می دهند.نمونه این پژوهش شامل 40 زوج مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر شیراز بود که به صورت داوطلبانه از میان زوجین انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه، گروه آزمایش (20 زوج) و گروه گواه (20 زوج) گمارده شدند. آزمودنی های گروه آزمایش 8 جلسه مداخلهرا دریافتکردندوآزمودنی های گروه گواه درلیست انتظارقرارگرفتند. در این پژوهش از مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف استفاده شد. داده های پژوهش با روش تحلیل واریانس چند متغیری تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج تحلیل واریانس چندمتغیری نشان دادکه درمان مبتنی برکیفیت زندگی باعث افزایش بهزیستی روانشناختی و مولفه های مهارت محیطی، رشد شخصی، هدف در زندگی، روابط مثبت با دیگران و پذیرش خوددر گروه آزمایش شده است.
بر اساس یافته ها می توان نتیجه گیری کرد که درمان مبتنی بربهبود کیفیت زندگی شاخصهای بهزیستی روانشناختی افراد را ارتقا می دهد.