خوانشی لکانی از شعر «ندای آغاز» اثر سهراب سپهری

پیام:
چکیده:
سهراب سپهری، شاعر و نقاش ایرانی، اشعار خود را در هشت کتاب گردآورده و بیش تر، از لحاظ نوع نگاهش به زندگی، طبیعت، خدا، نیک و بد، زشت و زیبا و...، مورد توجه منتقدان بوده است. «حجم سبز» و «ما هیچ، ما نگاه»، دو دفتر پایانی هشت کتاب، بدان جهت که در سیر تکامل شعر و اندیشه، پخته تر هستند، اهمیت بیش تری دارند. هدف از نوشتن این مقاله، نقد و بررسی شعر «ندای آغاز» سهراب سپهری است. بدین منظور نگارنده نظریه ی روان کاوی لکان را در نقد شعر به کار بسته و سعی کرده است این شعر را بر اساس نظریه ی یادشده، بسنجد و بر اساس آن به درون-مایه ی شعر، دست یابد. بررسی شعر «ندای آغاز» نشان می دهد سپهری علاوه بر عرفان شرق و ذن بودیسم، به مدد فلسفه و روان-کاوی غرب، به ویژه روان کاوی لکان، سعی در شناخت حقیقت دارد. «واژه»، مجازا زبان، نماینده ی ساحت نمادین در تعابیر لکان، است. ترکیب «وسعت بی واژه»، توصیفی از «آغاز» (beginning) و مقصد راوی شعر، نشانه ای از دوره ی پیشازبانی است که با ساحت واقع در تعابیر لکان انطباق دارد و تاکید راوی شعر برای رفتن به «وسعت بی واژه» این معنی را القا می کند که واژه(زبان) مانعی در راه شناخت است و راوی شعر، سعی دارد آن را از سر راه خود بردارد.
زبان:
فارسی
در صفحه:
99
لینک کوتاه:
https://www.magiran.com/p1198312 
سامانه نویسندگان
از نویسنده(گان) این مقاله دعوت می‌کنیم در سایت ثبت‌نام کرده و این مقاله را به فهرست مقالات رزومه خود پیوست کنند. راهنما
مقالات دیگری از این نویسنده (گان)